Slopen en de chief....

De eerste werkzaamheden voor de bouw van de school zijn begonnen! De afgelopen maand is Bright samen met twee anderen druk bezig geweest met het bouwrijp maken van het terrein. hiervoor moesten de huisjes worden gesloopt, bomen en struiken worden weggehaald en het gras gemaaid. Nu is de afmeting van het stuk grond goed te zien en het is écht groot. Bright en ik hebben al uitgemeten waar de klaslokalen en toiletten moeten komen. Het is leuk als je alles op papier tekent, maar het is nog leuker als je ziet dat het er ook genoeg ruimte is om het te bouwen zoals je in gedachten hebt.

Verder is er ook nog een belangrijke, meer formele, stap gezet naar de start van de bouw. De chief (traditioneel leider) heeft zeggenschap over het land dat we gekocht hebben. Deze zeggenschap kun je afkopen, maar dat kan alleen als de chief mee wil werken. Je moet de chief dan een bezoek brengen in zijn ‘paleis’ en je moet de vertegenwoordiger van de chief in jouw gebied, de chilolo,  meenemen. Bij de aanschaf van de grond voor het voedingscentrum was het bezoek een moeizame ontmoeting. Dit keer was dat compleet anders. De chilolo heeft verteld wat we vanuit Umutima al doen en wat we van plan zijn. Hij vertelde ook dat we de enige organisatie zijn die daadwerkelijk iets doet voor wezen en kwetsbare kinderen in de omgeving van het voedingscentrum. Dit had een positief resultaat en de chief heeft toestemming gegeven. Het was ook goed om te merken dat het gewaardeerd wordt wat we voor de kinderen doen. We zijn blij dat ook deze stap is genomen. Zo komen we iedere keer weer een stapje verder.

We zitten nog steeds in het regenseizoen en vanaf begin januari tot en met half februari hebben we veel, heel veel regen gehad. We hebben zelfs een heftige storm gehad. Zo heftig had ik het hier nog nooit gezien. Het regenwater kwam onder het raamkozijn in de woonkamer door. Ik heb handdoeken in het raamkozijn moeten leggen om het water op te vangen. Er is een boom omgewaaid in de tuin. Al die regen heeft ook gevolgen voor de wegen. De weg naar het voedingscentrum is heel slecht. Door alle regen is er veel van de weg weggespoeld en dat wat er nog over is, is vaak te smal om op een normale manier over heen te rijden. Het lukt me gelukkig nog iedere dag om bij het voedingscentrum te komen, maar het is wel een regelrechte uitdaging.  

De auto heeft het zwaar te verduren op de wegen op het moment. Hoe zwaar bleek wel toen we terug kwamen van het bezoek aan de chief. Ik hoorde een geluid van de achterkant van de auto komen dat ik nooit had gehoord. Het geluid was er ook niet constant. Toen ik het weer hoorde heb ik de auto langs de kant van de weg gezet en zijn Bright en ik aan de achterkant gaan kijken. We konden niks bijzonders zien. Ik opende de achterklep. Ik hoorde weer een geluid dat ik niet herkende maar zag niets vreemd. De klep weer dicht gedaan en nog eens goed gekeken en toen zag ik dat de achterruit totaal los van de auto was gekomen. De ruit rustte op de ruitenwisser aan de achterzijde. De ruit was gelukkig nog helemaal heel. Als ik een paar meter verder had gereden dan was de ruit in duizend stukjes gevallen. De rest van de rit naar Mkushi hebben Bright en de chilolo met de achterruit op schoot gezeten en zijn we gelijk naar de garage gereden. Inmiddels zit de autoruit er weer op en ik hoop dat het niet weer loslaat. Ik weet niet of ik de volgende keer weer zoveel geluk heb dat de ruit nog heel is.

Hartelijke groet,

Gerda

Reacties

Schrijf zelf een reactie