Goudeerlijk.....en een ongenode gast

Na een maand vakantie is de school weer begonnen en dat betekent dat het tijd is voor de rapporten. De rapporten worden door de ouders opgehaald bij school en aansluitend komen de moeders met de kinderen naar het voedingscentrum zodat wij het rapport ook kunnen zien. De rapporten geven altijd een wisselend beeld. Sommige kinderen scoren goed en er zijn er ook (teveel) die niet goed scoren. Het was voor mij weer een bevestiging dat het een goede keuze is om onze eigen school te starten. Als we soms aan de kinderen vragen waarom de cijfers zo laag zijn of waarom ze een test gemist hebben, komt er vaak geen antwoord. En dat maakt het er niet gemakkelijker op.

Everisto gaat sinds januari naar school samen met zijn broer en zussen. Ze zitten allemaal in het eerste leerjaar. De moeder komt samen met de kinderen langs met de rapporten. Everisto is er niet bij. Ze weet niet waar hij is. Ik bekijk snel de resultaten en zie dat alle kinderen behalve Everisto goed scoren. Het verklaart voor mij wel waarom Everisto is verdwenen. Gelukkig stapt hij even later toch binnen. Ik vraag hem of hij weet waarom zijn cijfers niet zo goed zijn. Hij heeft zijn antwoord direct paraat: O, ik let niet op. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ik verbijt een lach want zo’n eerlijk antwoord heb ik nog niet vaak gehad. We hebben Everisto verteld dat het belangrijk is dat hij op gaat letten op school en iets leert want dat is de bedoeling van naar school gaan. Met het volgende rapport zullen we zien of dat hij nu ook op let en betere cijfers haalt.

We zijn met twee families gestopt vanwege gebrek aan betrokkenheid. De kinderen kwamen niet altijd en de moeders kwamen heel vaak hun verplichtingen om af te wassen niet na. Er zijn diverse gesprekken met de moeders gevoerd maar helaas was er geen verbetering. Dit biedt weer ruimte aan nieuwe kinderen. Bright en ik hebben een huisbezoek gedaan bij een moeder met vier kinderen die op onze wachtlijst staat. Deze familie voldoet aan onze voorwaarden en de kinderen komen sinds ruim een week naar het voedingscentrum Het oudste meisje is twaalf jaar en is nog nooit naar school geweest. Zij en haar broertje (7 jaar) gaan in januari voor het eerst naar school. De andere twee kinderen zijn te jong om naar school te gaan.

Als er nieuwe kinderen zijn dan is het voor ons altijd even wennen aan de nieuwe gezichten en soms komen we voor verrassingen te staan. Als we gaan eten is het mijn taak om te zorgen dat de handen worden gewassen en dat de kinderen van hetzelfde gezin bij elkaar zitten terwijl Bright en Ruthie het eten op de borden scheppen. Er zitten al zo’n twintig kinderen binnen waaronder ook de nieuwe kinderen als er een jongen binnenkomt waarvan ik zie dat hij bij drie jongens gaat zitten en ik denk dat het het broertje is dat op dit moment op school moet zitten. Ik vraag aan Bright of hij aan de jongen kan vragen waarom hij niet op school zit. Dat is Stainley niet, zegt Bright. Wie is het dan wel? Eén van de nieuwe kinderen, is het antwoord. Nee, dat kan niet want die zitten hier al alle vier. Oeps, wie is dit nu? Navraag leert dat één van “onze” jongens had gezegd dat hij wel mee kon komen voetballen en eten. Dat is niet de bedoeling. We hebben de jongen vriendelijk gevraagd om weg te gaan en ook niet meer te komen om mee te voetballen. We hebben de kinderen nog maar eens duidelijk gemaakt dat het niet is toegestaan om je vrienden uit te nodigen.

Ik ben inmiddels in Lusaka en vertrek morgenavond naar Nederland. Ik kijk er naar uit.

Hartelijke groet,

Gerda

Reacties

Schrijf zelf een reactie